Με τον αφελληνισμό τι γίνεται;

Διαβάσαμε πρόσφατα μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έρευνα της ''Daily Star'' για την Premier League και διαπιστώσαμε ότι η ποδοσφαιρική Ευρώπη έχει κορυφαία κοινά προβλήματα.Προσέξτε:μόνο οι 4 στους 27 παίκτες της Αρσεναλ είναι Αγγλοι! Μην νομίζετε ότι οι υπόλοιποι έχουν πολύ περισσότερους.Η Τσέλσι 7 και η Λίβερπουλ μόλις 6,σε σημείο μάλιστα οι οπαδοί της Μάντσεστερ να επιστρατεύουν ειρωνικά συνθήματα στην ισπανική γλώσσα για να πικάρουν τους παίκτες του Μπενίτεθ.

Η ''Independent'' προχώρησε ένα βήμα παραπέρα.Αφού επεσήμανε ότι οι ξένοι ποδοσφαιριστές στο αγγλικό πρωτάθλημα του 1992 ήταν 11 και τώρα 330,ρώτησε τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού τι θα κάνει η κυβέρνηση.Ο εκπρόσωπος της βρετανικής πολιτείας δεν κρύφτηκε πίσω απο το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου και άλλα τέτοια ελληνικά παραμύθια.Απάντησε με σαφήνεια ότι εξετάζονται περιορισμοί στην εισαγωγή ξένων παικτών για να διασωθεί η τοπική παραγωγική διαδικασία.Μάλιστα ο πρώην υπουργός Αθλητισμού πρότεινε σάλαρι καπ για να ελεγχθεί αποτελεσματικά η δαπάνη των μετεγγραφών από το εξωτερικό.

Στην Ελλάδα ουδείς τολμά να τα βάλει με την ΕΠΟ,η οποία κατάφερε με τον μπαμπούλα της FIFA να καταστήσει ανενεργό τον αθλητικό νόμο που ψήφισε η Βουλή.Ο εποπτικός έλεγχος και ο καλώς εννοούμενος παρεμβατισμός της πολιτείας έχει ακυρωθεί στην πράξη απο τους παραγοντικούς τσαμπουκάδες και λεονταρισμούς.Οπότε ποιός θα ασχοληθεί με τον Αρη που θεωρείται πετυχημένο λατινογενές μοντέλο,ενώ πριν πέντε χρόνια είχε με διαφορά την καλύτερη ποδοσφαιρική υποδομή στην Ελλάδα,κερδίζοντας με άνεση τα πρωταθλήματα νέων;

O αφελληνισμός του ποδοσφαίρου μας προχωράει με γοργούς ρυθμούς και στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ούτε συμφωνία κυρίων μεταξύ των προέδρων,ούτε δραστική παρέμβαση της ομοσπονδίας.Ο αντίλογος περί ελεύθερου ανταγωνισμού είναι αδύναμος μπροστα στις ρεαλιστικές σκέψεις που ήδη υπάρχουν στην Ευρωπαική Ενωση για περιορισμούς στη μετακίνηση των ξένων παικτών.Θα είχε ενδιαφέρον να ακούγαμε προεκλογικά τις απόψεις των ελληνικών κομμάτων για το θέμα, χωρίς σωβινισμούς και ακραίους εθνικισμούς.Αν και απο πολιτικές δεσμεύσεις, έχουμε χορτάσει..

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ

Του Γεωργίου Φ.Πρίντεζη

Η προσέγγιση της παρούσας έρευνας για την φορολογική μεταχείριση των αθλητικών ορειβατικών Σωματείων έγινε με βάση την εθνική κείμενη φορολογική νομοθεσία, αρμόδιες εγκυκλίους του Υπ. Οικονομικών, τον ενεστώτα αθλητικό νόμο και μια ισχνύ σχετική νομολογία .
Θεωρώ υποχρέωσή μου να καλέσω όποιον θέλει να καταθέσει τις δικές του απόψεις, φρονώντας ότι θα αποτελέσουν βοήθημα σε αποτελεσματικό επιστημονικό διάλογο.

1 ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

1) Δυνάμει των διατάξεων της παραγρ.2 του άρθρου 101 του ν.2238/1994, τα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, περιλαμβανομένων και των πάσης φύσεως ιδρυμάτων, υπόκεινται στο φόρο εισοδήματος και περαιτέρω, με τις διατάξεις της περιπτ.ε΄της παραγρ.1 του άρθρου 99 του ιδίου νόμου, ορίζεται, ότι αντικείμενο φόρου για τα νομικά αυτά πρόσωπα, είναι το προκύπτον στην ημεδαπή ή αλλοδαπή καθαρό εισόδημα μόνο από την εκμίσθωση ακινήτων καθώς και από κινητές αξίες. Δεν αποτελούν αντικείμενο φορολογίας τα λοιπά εισοδήματα αυτών των νομικών προσώπων, καθώς και τα κάθε είδους άλλα έσοδά τους που πραγματοποιούνται κατά τη επιδίωξη της εκπλήρωσής του σκοπού τους.
2) Το ΝΣΚ με την αριθμ.383/1973 γνωμοδότησή του, ερμηνεύοντας τις ανωτέρω διατάξεις γνωμοδότησε ότι, τα εισοδήματα των νομικών προσώπων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που προκύπτουν από δραστηριότητα η οποία δεν συνιστα άσκηση της μη κερδοσκοπικής αυτών αποστολής, δεν απαλλάσσονται του φόρου εισοδήματος, έστω και αν διατίθενται προς εκπλήρωση του μη αποβλέποντος σε κέρδη σκοπού τους, αφού ο νόμος θέτει ως προϋπόθεση ότι τα εισοδήματα πρέπει να πραγματοποιούνται κατά την επιδίωξη της εκπλήρωσης του σκοπού αυτών και όχι απλώς, ότι διατίθενται προς εκπλήρωση του σκοπού αυτών. Κατά συνέπεια, τα εισοδήματα που αποκτούν νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα από την άσκηση έστω και υποκρυπτόμενης εμπορικής εκμετάλλευσης δεν απαλλάσσονται του φόρου εισοδήματος, εφόσον τα εσοδήματα αυτά δεν πραγματοποιήθηκαν κατά την άσκηση της μη κερδοσκοπικής δραστηριότητας τους (Ν.6936/1223/ΠΟΛ.167/1973)
3) Με τα αρ.πρωτ. 1118207/11122/Β0012/ 12.12.2005, 1011634/10170/Β0012/ 20.04.2004 και 1077673/10280 π.ε./ Β0012/ 18.08.1999 έγγραφα της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογίας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών έχει γίνει δεκτό, ότι τα εισοδήματα που αποκτούν τα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα από διαφημίσεις τις οποίες καταχωρούν στις εκδόσεις – δελτία που εκδίδουν και διανέμουν δωρεάν στα μέλη τους επί σκοπώ την ενημέρωση αυτών, δεν αποτελούν αντικείμενο φορολογίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του δευτέρου εδαφίου της περ.ε΄της παρ. 1 του άρθρου 99 του ν.2238/1994
4) Επίσης, με τα αρ.πρωτ. 10664800/10961/Β0012/27.08.2004,1017563/ 10184/Β0012/ 6.08.2003 1102109/10886 π.ε. / Β0012 / 9.01.202 και 1023935/ 10188/ Β0012/ 7.03.2001 έγγραφα της αναφερομένης Υπηρεσίας έχει γίνει δεκτό, ότι οι εισφορές – ετήσιες συνδρομές και τα τέλη εγγραφής μελών νομικού προσώπου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δεν αποτελούν γι΄αυτό φορολογητέο εισόδημα, ως λοιπά έσοδα πραγματοποιούμενα κατά την επιδίωξη του σκοπού του.
5) Από τα ανωτέρω προκύπτει, ότι το εισόδημα που αποκτούν ορειβατικά σωματεία, ως νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, από διαφήμιση τρίτων σε περιοδικό που εκδίδουν και διανέμουν δωρεάν στα μέλη τους καθώς και και από τις εισφορές – συνδρομές και τα δικαιώματα εγγραφής των μελών τους, δεν υπόκειται σε φορολογία. Παραμένει όμως εισέτι αδιευκρίνιστο, από τις αρμόδιες Υπηρεσίες το εάν αυτό το ευεργέτημα επεκτείνεται και στο χώρο των προαναφερομένων εκδρομικών – τουριστικών δραστηριοτήτων των ορειβατικών σωματείων, έχοντας όμως απαντήσει πρώτα εάν αυτές συνάδουν με τον αθλητικό σκοπό υπόστασής του1. Εισέτι γίνεται γνωστό, ότι τα εν λόγω σωματεία υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος μέχρι τις 10 Μαρτίου του οικείου οικονομικού έτους για τα εισοδήματα που απόκτησαν μέσα στο αμέσως προηγούμενο έτος, ανεξάρτητα αν αυτά υπόκεινται ή όχι σε φορολογία, σύμφωνα με τις διατάξεις της περ.β΄της παρ.2 του άρθρου 107 του Κ.Φ.Ε.

2 ΦΟΡΟΣ ΠΡΟΣΤΗΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ

1) Δυνάμει των συνδυασμένων διατάξεων των άρθρων 2,3 και 4 του Κώδικα ΦΠΑ (ν.2859/2000), στο φόρο προστιθέμενης αξίας υπόκειται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο εφόσον ασκεί κατά τρόπο ανεξάρτητο την οικονομική δραστηριότητα του παραγωγού, του εμπόρου ή αυτού που παρέχει υπηρεσίες, έναντι αμοιβής, ανεξάρτητα από τον τόπο εγκατάστασης, τον επιδιωκόμενο σκοπό ή το αποτέλεσμα της δραστηριότητας αυτής (κέρδος ή ζημία)
2) Με τις διατάξεις της περίπτωσης η΄της παρ.1 του άρθρου 22, του Κώδικα ΦΠΑ, απαλλάσσεται από τον φόρο η παροχή υπηρεσιών από σωματεία ή ενώσεις προσώπων αποκλειστικά προς τα μέλη τους, τα οποία μέλη ασκούν δραστηριότητα απαλλασσόμενη από τον φόρο ή μη υποκείμενη στο φόρο, εφόσον οι υπηρεσίες αυτές είναι άμεσα αναγκαίες για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής και παρέχονται έναντι συνεισφοράς στα κοινά έξοδα. Επομένως τα έσοδα που πραγματοποιούν τα ορειβατικά σωματεία, αποκλειστικά στα πλαίσια παροχής υπηρεσιών για τα μέλη τους της περίπτωσης αυτής απαλλάσσονται από τον φόρο, εφόσον δεν οδηγούν σε στρέβλωση των όρων του ανταγωνισμού. Για την εφαρμογή της διάταξης αυτής πρέπει να συντρέχουν αθροιστικά οι παρακάτω προϋποθέσεις: α) παροχή υπηρεσιών από σωματεία προς τα μέλη τους και μόνο β) τα μέλη των αθλητικών σωματείων να ασκούν δραστηριότητα απαλασσόμενη ή μη υποκείμενη στο φόρο γ) οι υπηρεσίες αυτές να είναι άμεσα αναγκαίες για την άσκηση της δραστηριότητας των μελών δ) οι υπηρεσίες αυτές να παρέχονται έναντι συνεισφοράς (συνδρομής) των μελών στα κοινά έξοδα. Σε κάθε άλλη περίπτωση παροχής υπηρεσιών σε μέλη ή σε τρίτα πρόσωπα εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κώδικα ΦΠΑ αναλόγως με την πράγματι ασκούμενη δραστηριότητα. Άσκηση δραστηριότητας παροχής υπηρεσιών, όπως διαφήμισης, εκμετάλλευσης και χρήσης καταφυγίων, εκμετάλλευσης κυλικίων και εστιατορίων, δραστηριοτήτων πρακτορείου ταξιδιών και δραστηριότητα πώλησης αγαθών και υπηρεσιών, υπηρεσιών εκμάθισης αθλήματος ψυχαγωγικού χαρακτήρα, είναι οικονομικές δραστηριότητες που υπάγονται στο φόρο προστιθέμενης αξίας. Σημειώνεται ότι τα πρόσωπα της περίπτωσης η΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 22, δεν περιλαμβάνονται στα πρόσωπα της περίπτωσης ιη΄ ιδίας παραγράφου και άρθρου και κατά συνέπεια δεν απαλλάσσεται από το ΦΠΑ η παροχή υπηρεσιών και η παράδοση αγαθών που πραγματοποιούν με την ευκαιρία εκδηλώσεων ή δραστηριοτήτων που οργανώνονται από αυτά για την οικονομική τους ενίσχυση.
3) Ως προς τον προσδιορισμό των χαρακτηριστικών και των προϋποθέσεων των αθλητικών Σωματείων για την χορήγηση της απαλλαγής από το ΦΠΑ των πράξεων που διενεργούν ως ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, πρέπει να διερευνάται η συνδρομή των παρακάτω προϋποθέσεων: α) η αναγνώριση και η εποπτεία που ασκείται επ΄αυτών από τον αρμόδιο δημόσιο τομέα β) το αθλητικό σωματείο να μην έχει κατ΄ουσία κερδοσκοπικό χαρακτήρα, τα ενδεχόμενα δε κέρδη τους δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να διανέμονται άμεσα ή έμμεσα στα μέλη γ) οι πραγματοποιούμενες πράξεις να μην προκαλούν στρέβλωση των όρων του ανταγωνισμού δηλ. οι παροχές υπηρεσιών
4) Οι παροχές υπηρεσιών που παρέχονται απο τα αθλητικά σωματεία προς μέλη τους μη έχοντα την ιδιότητα του αθλητού ή του προπονούμενου και προορίζονται κυρίως να προσπορίσουν σ΄αυτά συμπληρωματικά έσοδα, αποκλείονται από τις εν λόγω απαλλαγές του ΦΠΑ (ν.2859/2000 κατ΄άρθρο 22 παρ. 1 εδάφιο η΄& ιδ΄) καθόσον πρόκειται για ταυτόσημες πράξεις (ιδ. γυμναστηρίων πδ.219/2006 ή γραφείων ταξιδίων ν.393/1977) που ανταγωνίζονται άμεσα τις πράξεις εμπορικών επιχειρήσεων που υπάγονται στο φόρο (π.χ. αθλητικές εκδηλώσεις από σωματείο έναντι τέλους συμμετοχής ή εισιτηρίου, παροχή εκμάθησης αθλήματος έναντι καταβολής αμοιβής υπό μορφή συνδρομής των εκπαιδευομένων μελών ανεξάρτητα αν η καταβολή της αμοιβής γίνεται ως συνδρομή ή εφάπαξ.
5) Με την προϋπόθεση αυτή καλύπτεται και στο εθνικό μας δίκαιο μια από τις βασικές αρχές του κοινοτικού δικαίου (βλ. ΔΕΚ προδικαστικό ερώτημα υπόθεση C-453/93), ότι δηλαδή με την χορήγηση της απαλλαγής ΦΠΑ δεν πρέπει να επέρχεται στρέβλωση των όρων του ανταγωνισμού και να τίθενται επιχειρήσεις, φορολογικά σε μειονεκτικότερη θέση, όταν αυτές ασκούνται κάτω από ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια (ΠΟΛ 1156/97) Διαφορετική ερμηνία της παρούσας διάταξης, θεωρώ, ότι θα μας οδηγούσε σε κατ΄ευθεία πρόσκρουση με τις διατάξεις του νόμου περί αθέμιτου ανταγωνισμού όπως τούτος έχει προσαρμοσθεί στην εθνική έννομη τάξη.
6) Αθλητικές Ακαδημίες του πδ.219/2006 και σχολές ερασιτεχνικού ή ψυχαγωγικού χαρακτήρα υπάγονται σε ΦΠΑ 19%. Όπως προκύπτει από την περ. ιβ΄της παραγρ. 1 του άρθρου 22 και από τις σχετικές διευκρινίσεις που έχουν δοθεί με τις Εγκ. 10/87 και ΠΟΛ 1282/92 διάφοροι φορείς εμφανίζονται ως φορείς «ΣΧΟΛΩΝ» αλλά κατ΄ουσία προσφέρουν εξειδικευμένες γνώσεις ή εμπειρία ερασιτεχνικού ή ψυχαγωγικού χαρακτήρα και δεν εμπίπτουν στις απαλλακτικές διατάξεις του εν λόγω εδαφίου που αφορά μόνο την επαγγελματική εκπαίδευση. Από την νομολογία και από εγκυκλίους του Υπ. Οικονομικών προκύπτει ότι υπάγονται στο ΦΠΑ οι σχολές εκμάθησης χορού, αερόμπικ, γυμναστικής, ιππασίας, κολύμβησης, χιονοδρομίας κ.λ.π. ενώ απαλλάσσονται του ΦΠΑ εδάφιο ιδ΄, οι υπηρεσίες των αθλητικών σωματείων που έχουν ως αποδέκτες τους αθλητές τους και όχι φιλάθλους. Στην περίπτωση που τα εν λόγω σωματεία πραγματοποιούν έσοδα από μισθώσεις ακινήτων, τα έσοδα αυτά απαλλάσσονται από τον φόρο σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτωσης κστ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 22 του Κώδικα ΦΠΑ.
7) Κατόπιν των ανωτέρω η υπαγωγή ή μη στο ΦΠΑ των εσόδων που πραγματοποιεί κάθε σωματείο διακεκριμένα εξαρτάται από την κατά περίπτωση ή μη φορολογητέων πράξεων. Ως εκ τούτου ανάγεται στην αρμοδιότητα της Δ.Ο.Υ. και επικουρικώς στην αρμοδιότητα διαχειριστικού ελέγχου των ελεγκτών του Ελεγκτικού Συμβουλίου της ΓΓΑ, που υπάγεται το σωματείο, η διαπίστωση κατόπιν ελέγχου των πραγματικών περιστατικών και η εφαρμογή των διατάξεων του Κώδικα ΦΠΑ και του άρθρου 7 εδάφια 1,2,3 του ν.2725/1999. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο παράνομος οικονομικός προσπορισμός ή φορολογική παράβαση από αθλητικό στέλεχος (εκπαιδευτή, φίλαθλο, μέλος Διοίκησης…..) επιφέρει τις κυρώσεις του άρθρ. 130 (Τήρηση Φιλάθλου Πνεύματος) ν.2725/99 και θεμελιώνει παράβαση των αρχών του Φιλάθλου Πνεύματος, με ποινή που επιβάλει η Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος. (βλ. ΣΤΕ 1400/2004 τμήμα Δ απόφ. Υφυπουργού Αθλητισμού 15838/28.6.2001 για ανάκληση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης σωματείου λόγω μη έκδοσης νομότυπων θεωρημένων αποδείξεων παροχής υπηρεσιών για την εκμάθηση του αθλήματος2)

3 ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΩΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

1) Με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του ΚΒΣ (π.δ. 186/1992) μεταξύ άλλων ορίζεται ότι κάθε ημεδαπό ή αλλοδαπό, φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ασκεί δραστηριότητα στην ελληνική επικράτεια και αποβλέπει στην απόκτηση εισοδήματος από οποιαδήποτε δραστηριότητα, αναφερόμενο στο εξής με τον όρο «επιτηδευματίας», τηρεί, εκδίδει, παρέχει, ζητά, λαμβάνει, υποβάλλει, διαφυλάσσει, τα βιβλία, τα στοιχεία, τις καταστάσεις και κάθε άλλο μέσο σχετικό με την τήρηση βιβλίων και την έκδοση στοιχείων που ορίζονται από τον Κώδικα αυτό, κατά περίπτωση.
2) Περαιτέρω με τις διατάξεις της παραγρ. 3 του άρθρου 2 του ΚΒΣ ορίζεται ότι το Δημόσιο και κάθε άλλο νομικό πρόσωπο μη επιτηδευματίας, οι επιτροπές και οι ενώσεις προσώπων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τα σωματεία, οι ξένες αποστολές και οι διεθνείς οργανισμοί υποχρεούνται μόνο στη έκδοση, υποβολή και διαφύλαξη των στοιχείων που ορίζονται ρητά από τον Κώδικα αυτό. Τα πρόσωπα αυτά, πλην του Δημοσίου, όταν ενεργούν πράξεις παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών που υπάγονται στο ΦΠΑ ή στο φόρο εισοδήματος, θεωρούνται επιτηδευματίες μόνο για τις δραστηριότητες αυτές και έχουν τις υποχρεώσεις της παραγρ. 1 του άρθρου αυτού. Με βάση τις παραπάνω διατάξεις και όσα αναλυτικά παρατίθενται στα κεφ. 1 & 2 του παρόντος προκύπτει ότι τα ορειβατικά σωματεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, για τις δραστηριότητες τους εκείνες που υπάγονται σε ΦΠΑ ή σε φορολογία εισοδήματος, θεωρούνται επιτηδευματίες και υποχρεούνται σε τήρηση βιβλίων, έκδοση στοιχείων του ΚΒΣ, λήψη, υποβολή κλπ. ενώ για τις άλλες δραστηριότητές τους δεν θεωρούνται επιτηδευματίες και υποχρεούνται μόνο στην έκδοση, υποβολή και διαφύλαξη των στοιχείων που ορίζονται ρητά από τον ΚΒΣ ανεξάρτητα αν οι δραστηριότητες υπάγονται στον ΦΠΑ ή μη, καθώς και στη φύλαξη και υποβολή των στοιχείων που λαμβάνουν.

1. Έχω διατυπώσει την άποψη, στο Συνέδεριο Αθλητικού Δικαίου τον Νοέμβριο του 2008, ότι τα πραγματικά περιστατικά των δραστηριοτήτων των Αθλητικών Ορειβατικών Σωματείων, με την μορφή που γίνονται σήμερα (δηλ. παροχή υπηρεσιών έναντι αμοιβής σε μη αθλητές, πολλάκις σε μη μέλη, χωρίς τις απαιτούμενες θεωρημένες αποδείξεις όταν χρειάζεται, την απουσία του αθλητικού ερείσματος και εθνικού κανονισμού αθλήματος, την ουσιαστική αδυναμία ελέγχου των εξελεγκτικών επιτροπών των Σωματείων κ.λ.π.) και σε συνδιασμό με την κείμενη τουριστική νομοθεσία, θεμελειώνουν το αδίκημα του αθέμιτου ανταγωνισμού.

2. Όσο αφορά την ίδρυση και λειτουργία σχολών εκμάθησης αθλήματος δυνάμει του πδ.219/2006 και σε συνδιασμό με το ΠΚ414 εξεδόθη μια ενδιαφέρουσα γνωμοδότηση (ΕισΑΠ 6/2005) της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου «Ποινικές κυρώσεις σε περίπτωση ίδρυσης ή λειτουργίας σχολής εκμάθησης αθλήματος ν.2725/1999 αρθ. 32 και 134» ο Εισαγγελέας Φ. Μακρής αποφαίνεται ότι για τους ιδρύοντες και λειτουργούντες ιδιωτικό γυμναστήριο ή σχολή σωματικής άθλησης ή αθλητική ακαδημία εκμάθησης αθλήματος, χωρίς την προβλεπόμενη από το άρθρο 7 του πδ.219/1999 άδεια του αρμόδιου κατά τόπο Νομάρχη, πλέον των διοικητικών κυρώσεων, τιμωρούνται ποινικά σε βαθμό πταίσματος με τις προβλεπόμενες από το άρθρο ΠΚ414 ποινικές κυρώσεις.

Ο Θεσμός των Ορειβατικών Καταφυγίων κατά την Ελληνική Έννομη Τάξη

Του Γεωργίου Φ. Πρίντεζη
Ειδικού Επιστημονικού Συνεργάτη
Επιθεώρησης Αθλητικού Δικαίου

Α. ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Η Ορειβασία ως σπορ κάνει την εμφάνισή της στην Ελλάδα εντός της δεκαετίας του 1910 – 1920. Για την επίτευξη των ορειβατικών στόχων, οι διανυκτερεύσεις στο βουνό πραγματοποιούντο σε πρόχειρα αυτοσχέδια καταλύματα (σκηνές, καλύβες…..) ή ελεύθερα στο ύπαιθρο.
Το 1931 γίνεται η κατασκευή του 1ου στον Ελληνικό χώρο ορειβατικού καταφυγίου, αντιγράφοντας τα ευρωπαϊκά πρότυπα, στον Όλυμπο ονομαζόμενο αρχικά «Καταφύγιο Α», το μετέπειτα καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός στα 2100μ.
Με τα χρόνια κατασκευάστηκαν σε διάφορα ορεινά συγκροτήματα της χώρας, ορειβατικά Καταφύγια που βοηθούσαν στην ανάπτυξη του σπορ της χιονοδρομίας και ορειβασίας όπως οριζόταν από το άρθρο 16 του ΑΝ 864/1937 και λειτουργούσαν ως κτίσματα κοινής ωφέλειας. Σήμερα υπάρχουν στη Επικράτεια 102 ορειβατικά καταφύγια όπου τα 21 μόνο λειτουργούν με Υπεύθυνο Καταφυγίου καίτοι ελλείπει η απαιτούμενη ΥΑ.
Εντός της δεκαετίας του ΄90 η ορειβασία ή ορθότερα «οι υπαίθριες ορεινές δραστηριότητες» έχουν πλέον προσελκύσει αριθμητικά ευρύτερο κοινό (διαφήμιση, ηλ. επικοινωνία, ΜΜΕ) και ο πατροπαράδοτος τρόπος λειτουργίας των ορειβατικών καταφυγίων, άρχισε να θεωρείται ξεπερασμένος. Οι απαιτήσεις της «νέας γενιάς» ορειβατών, για φωτισμό, τρεχούμενο νερό, αποχέτευση, ζεστό φαγητό και επιστασία των καταφυγίων είναι πλέον γεγονός . Τα ορειβατικά σωματεία που επί σειρά ετών, είχαν την επιστασία και επιμέλειά τους, αδυνατώντας να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες και ανάγκες, άρχισαν να προσβλέπουν σε σύναψη εμπορικών συμβάσεων με επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν πλέον την εμπορική εκμετάλλευση των ορειβατικών καταφυγίων. Τα ΔΣ των Σωματείων ή και οι ΟΤΑ, μέσα σε ένα αρκετά ομιχλώδες νομικό περιβάλλον, που αφορά το καθεστώς ιδιοκτησίας, ίδρυσης και λειτουργίας των καταφυγίων, αναθέτουν – μεταφέρουν την χρήση και εν γένει λειτουργία τους σε τρίτα φυσικά ή νομικά πρόσωπα , εισπράττοντας την ανάλογη οικονομική αντιπαροχή. Η Ελληνική Πολιτεία ενώ θεωρεί την ορειβασία ως άθλημα, ουδέποτε δεν θέλησε να δει αυτά τα κτίσματα υπό το πρίσμα των αθλητικών εγκαταστάσεων, αλλά ενδύοντάς τα με τον μανδύα των ειδικών τουριστικών εγκαταστάσεων εμφυσά και έναν αέρα τουριστικής επιχειρηματικότητας σε τέτοια ύψη όπου οι μηχανισμοί ελέγχου αδυνατούν ν΄ανυψωθούν .
Β. ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Με το άρθρο 2 στη παρ.3 του ν. 2160/1993 εισάγεται η έννοια των Εγκαταστάσεων Ειδικής Τουριστικής Υποδομής όπου κάθε μορφή τουρισμού, όπως ο συνεδριακός, ο θαλάσσιος, ο αθλητικός, ο αγροτικός, ο πολιτιστικός, ο θεραπευτικός ή άλλοι, υπάγεται στην αρμοδιότητα του Ε.Ο.Τ. Οι εγκαταστάσεις για συνεδριακά κέντρα, χιονοδρομικά κέντρα, κέντρα ιππικού τουρισμού, αεροθεραπευτήρια και υδροθεραπευτήρια, συνοδευτικές αυτών εγκαταστάσεις, όπως καταλύματα, χώροι αθλητικών τουριστικών εγκαταστάσεων, κέντρα εστίασης και αναψυχής, ως και εγκαταστάσεις οποιασδήποτε μορφής, καθώς και γραφεία εκμετάλλευσης σκαφών αναψυχής υπάγονται στην εποπτεία του Ε.Ο.Τ. Για την κατασκευή πάσης φύσεως χερσαίων κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων, που απαιτούνται για την δημιουργία, λειτουργία, τουριστική ανάπτυξη, αξιοποίηση και οικονομική βιωσιμότητα των ανωτέρω εγκαταστάσεων, εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 51 του ν.998/1979 (ΦΕΚ 289 Α΄), η προβλεπομένη δε παραχώρηση στον Ε.Ο.Τ. διενεργείται δια κοινής αποφάσεως των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Γεωργίας.
Για τις παραπάνω εγκαταστάσεις, ο ν.2160/93 στο άρθρο 2 παρ. 8 εξουσιοδοτεί τον Υπ. Εθν. Οικονομίας, μετά από γνώμη του Γενικού Γραμματέα του Ε.Ο.Τ. να ορίζει με ΥΑ τις προϋποθέσεις, τις προδιαγραφές, τα απαραίτητα δικαιολογητικά για την ίδρυση και λειτουργία των εν λόγω εγκαταστάσεων, τις σχετικές αρμοδιότητες των οργάνων του Ε.Ο.Τ. και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.
Με το άρθρο 40 παρ.1 του ν.3105/2003 εισάγεται ο ορισμός του καταφυγίου όπου «Ορειβατικό καταφύγιο είναι κτιριακή εγκατάσταση με ογδόντα (80) το πολύ κλίνες, σε υψόμετρο πάνω από εννιακόσια μέτρα που εξυπηρετεί την πεζοπορία, την ορειβασία και την αναρρίχηση. Τα ορειβατικά καταφύγια είναι εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής κατά την έννοια της παρ.3 του άρθρου 2 του ν.2160/93»
Ένα ζήτημα που απασχόλησε τον νομοθέτη ήταν να ορισθεί από τον νόμο ο τρόπος πρόσβασης στα ορειβατικά καταφύγια όπου στη παρ. 3 ορίζεται ότι «η πρόσβαση προς τα ορειβατικά καταφύγια γίνεται από δημόσια ή δασική οδό, όπου ήδη υπάρχουν, ή κυρίως από ορειβατικά μονοπάτια. Την ευθύνη οροσήμανσης και συντήρησης των μονοπατιών έχουν οι φορείς διαχείρισης των καταφυγίων σε συνεργασία με τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες και την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης (Ε.Ο.Ο.Α) υπό την εποπτεία του Ε.Ο.Τ.»
Στην πράξη πλέον, ένας μεγάλος αριθμός ορειβατικών καταφυγίων είναι προσβάσιμος από δημόσια αμαξιτή οδό, όπου από την προσέλευση γενικού κοινού (μη ορειβάτες – αναρριχητές ή ορεινοί πεζοπόροι) και χρήση τους να κινδυνεύουν να εκτραπούν από τον αρχικό σκοπό τους. (π.χ. Καταφύγιο Μπάφι στη Πάρνηθα με πρόσβαση εντός 1΄από τον παρακείμενο χώρο στάθμευσης)
Με τη παρ. 4 του άρθρου 40 του ν.3105/2003 ορίζεται ότι ο φορείς διαχείρισης του καταφυγίου μπορεί να είναι σωματεία ορειβατών, πεζοπόρων, αναρριχητών η Νομαρχιακή και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ορίζει επίσης στη ίδια παρ. (4) «Με κοινή απόφαση των Υπουργών Γεωργίας και Ανάπτυξης καθορίζεται ο φορέας διαχείρισης κάθε ορειβατικού καταφυγίου». Επισημαίνω στο σημείο αυτό αοριστία στο νόμο, δηλ. με τι κριτήρια θα ορισθεί ο φορέας διαχείρισης μέσα από το σύνολο των παραπάνω αναφερομένων φορέων. Επίσης, αυτή η αοριστία καθορισμού του φορέα διαχείρισης, μεταφέρεται και στην μετέπειτα ΥΑ 2868/2004, που εκδόθηκε δυνάμει της διάταξης της παρ.8 του άρθρου 40 του ν.3105/2003, όπου το άρθρο 3 παρ. 1 επαναλαμβάνει τους υπό το νόμο αναφερόμενους φορείς διαχείρισης προσθέτοντας την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης πράγμα αυθαίρετο και εκτός του ορίου εξουσιοδότησης της παρ. 8 του άρθρου 40 του ν. 3105/2003
Η αναφερθείσα εξουσιοδοτική παράγραφος 8 ορίζει ότι με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Γεωργίας καθορίζονται α) οι προδιαγραφές των κτιριακών εγκαταστάσεων και β) ο κανονισμός λειτουργίας των ορειβατικών καταφυγίων. Δυνάμει τούτου εκδόθηκε για το β) (δηλ. ο κανονισμός λειτουργίας των ορειβατικών καταφυγίων) η ΥΑ 2868/2004 όπου ούτε εδώ φαίνεται με ποια κριτήρια και πως θα ορίζεται ο φορέας διαχείρισης του καταφυγίου αλλά προχωρά ακόμα ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας στο άρθρο 3, αορίστως την δυνατότητα στον φορέα διαχείρισης να ορίζει τον υπεύθυνο για την λειτουργία του καταφυγίου, ο οποίος θα πρέπει να έχει αποδεδειγμένα γνώσεις βουνού, πρώτων βοηθειών – διάσωσης και γνώση μιας ξένης γλώσσας.
Ερμηνεύοντας το εδάφιο αυτό αντιλαμβανόμεθα ότι αναφέροντας ο νόμος για τον «υπεύθυνο καταφυγίου» εννοούμε πλέον φυσικό πρόσωπο και μόνο, που πληροί βεβαίως τα παραπάνω προσόντα. Δεν μας ξεκαθαρίζει η διάταξη α) ούτε το είδος της συμβατικής σχέσης που θα έχει ο αντισυμβαλλόμενος «υπεύθυνος καταφυγίου» με τον φορέα διαχείρισης β) ούτε ποια, σε ποιόν και με ποιο τρόπο θα αποδεικνύονται τα προσόντα γνώσεων και δεξιοτήτων και γ) αφήνει ασάφεια στο κατά πόσο το πρόσωπο του «υπευθύνου καταφυγίου» είναι ταυτόσημη έννοια με το πρόσωπο του «φύλακα των ορειβατικών καταφυγίων» όπου για αυτό χρειάζεται ειδική ΥΑ που θα καθορίζει τα απαιτούμενα προσόντα, του Υπουργού Ανάπτυξης, δυνάμει της παρ. 12 του άρθρου 40 του ν.3105/2003
Εκφράζω την άποψη ότι με την παραπάνω ερμηνεία της διάταξης βρίσκονται εκτός ορίου νομιμότητας οι εμπορικές συμβάσεις που διημείφθησαν μεταξύ Σωματείων (αθλητικών και μη) και φυσικών ή νομικών προσώπων που ανέλαβαν την εμπορική εκμετάλλευση των ορειβατικών καταφυγίων (π.χ. καταφύγιο Παρνασσού, Βελουχίου……) Ειδικά εάν ο φορέας διαχείρισης είναι αθλητικό Σωματείο τότε εμπίπτει στους περιορισμούς του άρθρου 7 παρ.4 του 2725/1999 όπου οι συμβάσεις που δύναται να συνάψει το αθλητικό σωματείο είναι συμβάσεις χορηγίας ή διαφήμισης και όχι εμπορικές συμβάσεις. Σε περίπτωση αυτεπιστασίας του ορειβατικού καταφυγίου πιθανά να προκύπτει ασυμβίβαστο εάν ο διορισθείς Υπεύθυνος (επ΄αμοιβή με την προσδοκία προσπορίσεως κέρδους) τυγχάνει να είναι μέλος του φορέα διαχείρισης αθλητικού Σωματείου (άρθρο 3 παρ. 6 του ν. 2725/1999)
Με την παρ. 9 του άρθρου 40 του ν.3105/2003 νομιμοποιούνται όλα τα υφιστάμενα ορειβατικά καταφύγια που δεν έχουν άδεια οικοδομής, εφόσον χρησιμοποιούνται για τους ανωτέρω σκοπούς. Η νομιμοποίηση συντελείται με κοινή απόφαση των Υπουργών Γεωργίας και Ανάπτυξης, η οποία εκδίδεται μετά από διαπιστωτική πράξη του Ε.Ο.Τ.. Στην απόφαση νομιμοποίησης περιλαμβάνεται η κατά χρήση παραχωρούμενη έκταση (εφόσον αυτή δεν υπάρχει), η τεχνική περιγραφή των εγκαταστάσεων και υποδομών και προσαρτάται το τοπογραφικό διάγραμμα της έκτασης. Η αυτή διαδικασία ισχύει και για τα ορειβατικά καταφύγια επί ιδιωτικών εκτάσεων.
Για την έκδοση της κοινής Υπουργικής Απόφασης, για την νομιμοποίηση των υπαρχόντων, απαιτούνται:
I. Απόφαση της αρμοδίας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης για την παραχώρηση έκτασης δημόσιας δασικής ή αλπικής γης
II. Απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου του αρμοδίου Δήμου ή Κοινότητας της παραχωρούμενης έκτασης για χρήση από Σωματείο, δημιουργία και λειτουργία ορειβατικού καταφυγίου
III. Απόφαση της Πολεοδομίας της αρμοδίας Νομαρχίας, για τον καθορισμό χρήσης του παραχωρημένου ακινήτου προς το Σωματείο
IV. Γνώμη του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την νομιμοποίηση ορειβατικού καταφυγίου
V. Απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για το έργο, από την Δ/νση Περιβάλλοντος της αρμόδιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης
VI. Έγγραφη αίτηση του φορέα χρήσης / Σωματείου με το οποίο αιτείται την νομιμοποίηση του ορειβατικού καταφυγίου
VII. Διαπιστωτική πράξη του ΕΟΤ
Η εγκατάσταση και λειτουργία νέων ορειβατικών καταφυγίων είναι επιτρεπτή , εφόσον προβλέπεται σε σχέδια τουριστικής ανάπτυξης , σε σχέδια ανάπτυξης ορεινών περιοχών ή σε σχέδια διαχείρισης δασικών συγκροτημάτων (παρ. 5 του άρθρου 40 του ν.3105/2003)
Βέβαια με τη διάταξη (1.α) του άρθρου 13 του ν. 1734/1987 «Παραχωρήσεις δημοσίων δασών απαγορεύονται. Όμως, εξαιρούνται παραχωρήσεις για την δημιουργία εγκαταστάσεων ορειβασίας και χειμερινού αθλητισμού…………Η εξαίρεση αυτή δεν ισχύει για τους πυρήνες των εθνικών δρυμών» Με την παρ. 6 του άρθρου 40 του ν. 3105/2003 ορίζεται ότι «για την εγκατάσταση ή την επέκταση ορειβατικού καταφυγίου απαιτείται: α) επ΄ αόριστον παραχώρηση κατά χρήση δημόσιας δασικής έκτασης εμβαδού από 4 μέχρι 6 στρέμματα με απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας ή άδεια επεμβάσεως εάν πρόκειται για ιδιωτική δασική έκταση, β) άδεια της αρμόδιας Διεύθυνσης Τουρισμού, γ) μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και άδεια οικοδομής. Δεν επιτρέπεται η παραχώρηση ή η άδεια επέμβασης σε προστατευόμενες περιοχές του άρθρου 18 του ν. 1650/1986, σε εθνικούς δρυμούς, σε αισθητικά δάση και σε μνημεία της φύσης, εκτός εάν στα σχέδια διαχείρισης αυτών των υπάρχει πρόβλεψη για εγκατάσταση και λειτουργία ορειβατικού καταφυγίου.
Το άρθρο 2 της ΥΑ 2868/2004 δίνει την δυνατότητα στον Υπουργό Ανάπτυξης να συγκροτήσει πενταμελή επιτροπή που εν προκειμένω θα ενεργεί ως ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας. Έτσι με την ΥΑ 3422/2007 συνεστήθη η εν λόγω επιτροπή και η οποία συνεδρίασε μόνο μια φορά. Εντός του πλαισίου καθηκόντων της επιτροπής είναι και το να προτείνει στον Υπουργό Ανάπτυξης τις τιμές διανυκτέρευσης. Καίτοι πολλά ορειβατικά καταφύγια σήμερα, λειτουργούνται από επιχειρήσεις ή από ιδιώτες, μετά από κατ΄ουσία εμπορικές συμβάσεις που έχουν συμβληθεί με τον εκάστοτε φορέα διαχείρισης (ΔΣ Σωματείου αθλητικού ή μη), γεννάται το ερώτημα αν ο καθορισμός των τιμών διανυκτέρευσης και διημέρευσης και ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης ύστερα από πρόταση της Επιτροπής του άρθρου 2, είναι σύμφωνη με το Κοινοτικό Δίκαιο ή παραβιάζει την αρχή της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών (βλ. ΝΣΚ Ολομ. 23/2007). Παρεμβατισμός θεμιτός και σύννομος συνάδων με το ισχύον Κοινοτικό Δίκαιο, κατά την κρατούσα νομική άποψη, που δεν επεκτείνεται όμως και στις παροχές σίτισης του άρθρου 4 παρ.2 στα ορειβατικά καταφύγια και ούτε προβλέπεται ειδικός τρόπος αδειοδότησης και ελέγχου του χώρου εστίασης ως καταστήματα ειδικού υγειονομικού ενδιαφέροντος (Υγειν. Διάταξη Α1β/8577/1983 ΦΕΚ Β΄526/1983)
Συμπερασματικά καταλήγω, ότι θα πρέπει να γίνει έλεγχος ad hoc, περί νομιμότητας της σύμβασης, σε κάθε περίπτωση των λειτουργούντων καταφυγίων, με υφιστάμενη ή υποκρυπτόμενη εμπορική μίσθωση μεταξύ φορέα διαχείρισης και εμφανούς ή αφανούς προσώπου που λειτουργεί το καταφύγιο με σκοπό το κέρδος.
Η εφαρμογή του άρθρου 4 της ΥΑ 2868/2004 παρουσιάζει τις παρακάτω αδυναμίες: α) αναφέρει η διάταξη στη παρ.4 «για την κράτηση θέσεων διανυκτέρευσης, πρέπει να ειδοποιείται ο υπεύθυνος του κάθε καταφυγίου με σχετικό έγγραφο όπου θα αναφέρονται οι ακριβείς ημερομηνίες χρήσης του καταφυγίου, ο αριθμός των ατόμων ……… , ενώ ο υπεύθυνος του καταφυγίου υποχρεούται να απαντά (εγγράφως;) εντός 3 ημερών, για την αποδοχή ή μη της κράτησης.» Ο όρος καταφύγιο υποδηλώνει χώρο, κατάλυμα ή κτίσμα στο οποίο καταφεύγει κάποιος χάριν ασφαλείας ή προς αναζήτηση προστασίας. Με την διάταξη αυτή εκφυλίζεται ο κύριος σκοπός ύπαρξης των καταφυγίων δηλ. η εξυπηρέτηση ορειβατών – αναρριχητών…… του άρθρου 1 της ΥΑ. Η περιγραφόμενη διαδικασία της διάταξης είναι ανεφάρμοστη, θα καταστρατηγείται πολλές φορές λόγω ανωτέρας βίας, και δεν είναι δυνατή η έγγραφη επικοινωνία με τον υπεύθυνο καταφυγίου, απλά και μόνο λόγω αδυναμίας της ταχυδρομικής υπηρεσίας να έχει πρόσβαση με τον χώρο του καταφυγίου όπου απαιτείται πεζοπορία 5 – 6 ωρών. Ούτε και η αποστολή εγγράφου δια μέσω fax καθότι πολλά καταφύγια στερούνται παροχής ηλεκτρικού ρεύματος.
β) αναφέρει η διάταξη της παρ. 5 του ιδίου άρθρου «Δικαίωμα ακύρωσης της κράτησης και από τα δύο μέρη είναι δυνατή εφόσον πραγματοποιηθεί τουλάχιστον 20 ημέρες πριν την ημερομηνία άφιξης, με υποχρέωση επιστροφής της προκαταβολής. Σε διαφορετική περίπτωση ισχύουν τα εξής: 1) εάν η ακύρωση γίνει από μέρους του ενδιαφερόμενου υποχρεούται στην καταβολή του 50% της συνολικής τιμής των συμφωνηθέντων ημερών 2) εάν η ακύρωση γίνει από μέρους του διαχειριστή, υποχρεούται στην άμεση επιστροφή της προκαταβολής» Έτσι ενώ η διαδικασία κρατήσεως θέσεων επαφίεται στην αρμοδιότητα του Υπευθύνου καταφυγίου, ενισχύοντας την προεκτεθείσα άποψη περί φυσικού προσώπου, ενώ η διαδικασία ακύρωσης κράτησης στην αρμοδιότητα του Διαχειριστή που ερμηνευτικά μπορεί να ταυτίζεται με την έννοια του φορέα διαχείρησης. Θεωρώ ότι ο νομοθέτης δρα, υπέρμετρα και μεροληπτικά υπέρ του φορέα διαχείρισης σε περίπτωση ακύρωσης με υπαιτιότητα του, εις βάρος του εκδρομέα-καταναλωτού χωρίς να διαφαίνεται η προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Γ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Εκφράζω την άποψη ότι, μετά από την μελέτη των παραπάνω προκύπτουν ζητήματα, που τίθενται στο δημόσιο διάλογο, από το υπάρχον ρυθμιστικό πλαίσιο – προτάσεις για ελλείψεις και επισημάνσεις, σχετικά με την λειτουργία των ορειβατικών καταφυγίων.
Τα καταφύγια αποτελούν εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής κατά την έννοια της παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993, όπως προβλέπει η παρ. 1 του άρθρου 40 του ν. 3105/2003. Για τους όρους λειτουργίας και τη διαχείριση των καταφυγίων, οι διατάξεις του άρθρου 40 του ν. 3105/2003 παρέχουν μία σειρά από νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις προς έκδοση υπουργικών αποφάσεων.
Από αυτές έχει ικανοποιηθεί μόνο η εξουσιοδότηση της παρ. 8 του ανωτέρω άρθρου και αυτή μερικώς (μόνο ως προς το τμήμα του καθορισμού κανονισμού λειτουργίας των ορειβατικών καταφυγίων) με την έκδοση της υπ’ αριθμ. 2868/2004 υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ Β’/27-2-2004) με τίτλο «Κανονισμός Ορειβατικών Καταφυγίων».
Α. Εκκρεμούν ακόμη και δεν έχουν ρυθμιστεί στη βάση της εξουσιοδοτικής διάταξης τα εξής σημεία:
Ο καθορισμός του φορέα διαχείρισης σε κάθε ορειβατικό καταφύγιο με κοινή Υ.Α. (παρ. 4) καθώς και οι διαδικασίες και κριτήρια για τον καθορισμό του. (βλ. Γ΄)
Η παραχώρηση κατά χρήση της δημόσιας δασικής έκτασης, για όσα καταφύγια βρίσκονται σε τέτοια, πώς έχει γίνει πρακτικά; (παρ. 6) [βλ. και προβλεπόμενη διαδικασία για την εν γένει παραχώρηση κατά χρήση δασικής δημόσιας έκτασης σε άρθρο 13 ν. …………] καθότι έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα 27 διαπιστωτικές πράξεις ΕΟΤ με ισάριθμες αποφάσεις ΓΓ ΕΟΤ, ωστόσο δεν έχει εκδοθεί ουδεμία κοινή ΥΑ για την νομιμοποίησή τους. Κύρια αιτία αυτής της απραξίας είναι α) ο κατά περίπτωση προβληματισμός, αντιρρήσεις, επιφυλάξεις από το συναρμόδιο Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων καθότι πολλά από αυτά βρίσκονται σε δασικές εκτάσεις και β) το συχνά αμφισβητούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς παραχώρησης χρήσης
Πώς καθορίζονται και ποιες είναι, οι προδιαγραφές των κτιριακών εγκαταστάσεων (παρ. 8);
Τι γίνεται με το καθεστώς νομιμοποίησης των ορειβατικών καταφυγίων που δεν έχουν άδεια οικοδομής (παρ. 9);
Β. Προβλήματα από την πρακτική εφαρμογή του όλου συστήματος
Πρακτική της μίσθωσης (αστικής [?]) των καταφυγίων και μάλιστα σε εταιρίες. Προβληματική ως προς τον χαρακτήρα της μίσθωσης (είναι όντως αστική ή εμπορική;) και ως προς τη συστέγαση με αθλητικά σωματεία. [Βλ. σχετικά τη γνωμ. ΝΣΚ 145/2004 για Ναυταθλητικό Αθλητικό Σωματείο.]
Υποχρέωση μεν ύπαρξης μόνιμου υπεύθυνου σε όλα τα καταφύγια, πρακτικά όμως λειτουργούν καταφύγια χωρίς μόνιμο φύλακα.
Διάκριση μεταξύ υπευθύνου (Υ.Α.) και φύλακα (ν. 3105/2003). Γιατί;
Ανάγκη εφαρμογής της υγειονομικής νομοθεσίας [βλ. Ισχύουσα Υγειονομική Διάταξη Α 1β/8577/1983 ΦΕΚ Β΄526/1983]. Πρακτικά προβλήματα εφαρμογής: αδυναμία τακτικών ελέγχων λόγω δυσχερειών πρόσβασης. Επίσης απαιτείται έναρξη επιτηδεύματος σε Δ.Ο.Υ. Ποιος θα την κάνει; Το Σωματείο / Ομοσπονδία απαγορεύεται. Ο διαχειριστής ως τι;
Ανάγκη εφαρμογής της φορολογικής νομοθεσίας. Πρακτικά προβλήματα εφαρμογής: πως θα εφαρμοσθεί αυτή εάν έχει παραχωρηθεί η χρήση και εκμετάλλευση σε εταιρία ή επιτηδευματία;
Γ. Αοριστίες – Ελλείψεις
Δεν καθορίζονται προϋποθέσεις – διαδικασία με την οποία επιλέγεται ο φορέας διαχείρισης καταφυγίου (άρθρο 3 Υ.Α.).
Η Ομοσπονδία Εκδρομικών Σωματείων (ΟΦΟΕΣΕ) αποκλείεται, αν και περιλαμβάνεται στους πιθανούς φορείς διαχείρισης η αντίστοιχη Αθλητική Ομοσπονδία (η Ε.Ο.Ο.Α.), αλλά και σωματεία μέλη της πρώτης (Ομοσπονδίας Εκδρομικών Σωματείων). Γιατί (άρθρο 3 παρ. 1);
Πώς ο φορέας διαχείρισης θα επιλέγει τον εκάστοτε υπεύθυνο για τη λειτουργία του καταφυγίου και πώς θα πιστοποιούνται οι ειδικές γνώσεις που απαιτούνται (άρθρο 3 παρ. 2); Με τι σχέση – σύμβαση θα απασχολείται;
Σε περίπτωση ίδρυσης ιδιωτικού καταφυγίου, ισχύει ακόμη η περίπτωση της ανάθεσης σε φορέα διαχείρισης από τους αναφερόμενους και μόνο μέσω Υ.Α.; Προφανώς όχι, χωρίς ωστόσο να έχει προβλεφθεί αυτή η περίπτωση.
Με τι άδεια λειτουργίας, και κάτω από ποιο καθεστώς νομιμότητας, λειτουργούν τα σήμερα εν ενεργεία ορειβατικά καταφύγια, ως ειδικά τουριστικά καταλύματα (εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής του ν. 2160/93 παρ. 3 του άρθρου 2 όπου απαιτείται για την νόμιμη λειτουργία τους να τους χορηγηθεί Ειδικό Σήμα Λειτουργίας ΕΟΤ ) και κάτω από ποιο καθεστώς διενεργούνται εμπορικές πράξεις; (υπηρεσίες διανυκτέρευσης ή διημέρευσης, πωλήσεις τροφίμων, αναψυκτικών, πρόχειρου φαγητού, μπλουζάκια κτλ…)
Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο λειτουργίας των ορειβατικών καταφυγίων, με τις όποιες ατέλειες του, δεν εξυπηρετεί διόλου τον ΣΚΟΠΟ για τον οποίο υπάρχουν αυτά, δηλ. του πραγματικού Ορειβάτη, του πραγματικού Ορεινού Πεζοπόρου, του πραγματικού Αναρριχητή. Η Πολιτεία μέχρι σήμερα, δεν στάθηκε ικανή να ρυθμίσει ένα αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας των ορειβατικών καταφυγίων, που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες Αυτών που τα χρειάζονται.
Δ. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ
Φρονώ ότι η Πολιτική Ηγεσία θα πρέπει να επανεξετάσει εάν τα «ορειβατικά καταφύγια» ενέχουν έννοια ειδικής αθλητικής εγκατάστασης ή εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και αποφανθεί αμετάκλητα πάνω σ΄αυτό.
Επί των υπαρχόντων καταφυγίων να δοθούν διαφορετικοί ορισμοί, ανάλογα με την πρόσβαση, τον τύπο και τον τόπο που υπάρχει το καθένα .
Να προβλεφτεί ειδικός χώρος απρόσκοπτης πρόσβασης από τον καθένα, κατάλληλος να τον προστατεύσει σε περίπτωση ανάγκης. (Καταφύγιο Ανάγκης)
Να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο, σαφές και αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας αυτών, των ορειβατικών καταφυγίων, που λειτουργούν κατ΄ουσία ως εμπορικές επιχειρήσεις.
Να αποχαρακτηριστούν της έννοιας του ορειβατικού Καταφυγίου, αυτά που βρίσκονται πλησίον βατής αμαξιτής δημοσίας οδού προσελκύοντας τουριστικό κοινό προσφέροντας υπηρεσίες ορεινού ξενώνα.
Προτείνεται η δημιουργία ανοικτής δημόσιας διαβούλευσης, στο διαδίκτυο, για τακτό χρονικό διάστημα για το καθένα ορειβατικό καταφύγιο, ώστε να συγκεντρωθεί πληθώρα ειδικών πληροφοριών [επισκεψιμότητα, τεχνικές προδιαγραφές, υπάρχοντα νομιμοποιητικά έγγραφα, υφιστάμενες πιθανές συμβάσεις διαχείρισης κτλ]
Να ληφθεί υπόψη η δυσκολία πρόσβασης των ελεγκτικών μηχανισμών σ΄αυτά ειδικά τους χειμερινούς μήνες

Περί ΓΓΑ και του νέου της Προϊσταμένου

Του Ανδρέα Μαλάτου*

Όπως κάθε Γενική Γραμματεία Υπουργείου, έτσι και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού είναι μια δημόσια υπηρεσία με ειδικότερο σκοπό την άσκηση δημόσιας εξουσίας στον χώρο του αθλητισμού. Προϊστάμενος αυτής της υπηρεσίας είναι ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, ο οποίος ορίζεται από την Κυβέρνηση ως «επί θητεία μετακλητός δημόσιος υπάλληλος». Επομένως, ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού έχει τον διττό ρόλο, αφ’ ενός να συμμετέχει στην διαμόρφωση και έκφραση της κυβερνητικής πολιτικής για τον αθλητισμό (πολιτικός ρόλος), αφ’ ετέρου δε να ασκεί δημόσια διοίκηση ως κορυφή μιας διοικητικής, δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας (διοικητικός ρόλος).
Αυτονόητα, λοιπόν, ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού πρέπει να διαθέτει όχι μόνο την πολιτική εμπιστοσύνη της κυβέρνησης αλλά και την ικανότητα να ασκήσει δημόσια διοίκηση στον χώρο του αθλητισμού, να εφαρμόσει δηλαδή γνωστικό αντικείμενο της διοικητικής επιστήμης. Επί πλέον, επειδή ο αθλητικός χώρος είναι ένας ιδιόμορφος βιοτικός χώρος με την δική του ιδιαίτερη οργάνωση, λειτουργία, φιλοσοφία, ακόμη θα λέγαμε με την δική του ιδιαίτερη έννομη τάξη, η άσκηση δημόσιας διοίκησης στον αθλητισμό απαιτεί και την πλήρη γνώση της οργάνωσης και της λειτουργίας του χώρου αυτού. Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού πρέπει επομένως για την εκπλήρωση της αποστολής του να διαθέτει τρία βασικά προσόντα:
1.Την πολιτική εμπιστοσύνη της Κυβέρνησης
2.Γνώση και εμπειρία περί την άσκηση δημόσιας διοίκησης
3.Γνώση και εμπειρία περί την οργάνωση και λειτουργία του αθλητικού χώρου
Οι τρεις παραπάνω αρχές σημαίνουν ειδικότερα τα εξής:
1.Πολιτική εμπιστοσύνη
Πολιτική εμπιστοσύνη δεν σημαίνει απλώς κοινή πολιτική προέλευση ή κοινή πολιτική βούληση μεταξύ διορίζοντος και διοριζομένου αλλά κυρίως εμπιστοσύνη στην ιδιότητα του τελευταίου να ενστερνίζεται και να συμμετέχει αποτελεσματικά στην παραγωγή, χάραξη και εμπέδωση της κυβερνητικής πολιτικής στον αθλητισμό. Πρέπει επομένως ο υποψήφιος να έχει άμεση σχέση, γνώση και συμμετοχή στην μέχρι τώρα διαμόρφωση αθλητικής πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος και όχι απλώς να την ασπάζεται. Πρωτοποριακή, πράγματι, η δημόσια πρόσκληση για υποβολή αιτήσεων ενδιαφέροντος, υπό την αυτονόητη όμως προϋπόθεση ότι η όποια επιλογή θα είναι τελικά μια πολιτική επιλογή.
2.Άσκηση δημόσιας διοίκησης
Επειδή κάθε κυβερνητική πολιτική εκφράζεται και εφαρμόζεται εν τέλει με πράξεις της διοικήσεως, η γνώση και εμπειρία στην άσκηση δημόσιας διοίκησης είναι κατά την γνώμη μου το σημαντικότερο προσόν κάθε κυβερνητικού παράγοντα. Σπεύδω δε να επισημάνω ότι δεν έχει καμία σχέση το λεγόμενο «αθλητικό μάνατζμεντ» με την δημόσια διοίκηση του αθλητισμού. Στο πρώτο κυριαρχεί η οικονομία ενώ στο δεύτερο το δημόσιο δίκαιο. Γι’ αυτό και στη Γαλλία απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάληψη τέτοιων θέσεων είναι η επιτυχής φοίτηση στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (Ε.Ν.Α.). Για την Ελλάδα δεν μπορούμε, τουλάχιστον προς το παρόν, να είμαστε τόσο απαιτητικοί. Όμως βασικές γνώσεις διοικητικής επιστήμης, δημοσίου και διοικητικού δικαίου, διοικητικής διαδικασίας, διαχείρισης κρίσεων, συστημικής μεθοδολογίας, δημόσιας πολιτικής, κυβερνητικής κ.λ.π. πρέπει ο Γενικός Γραμματέας κάθε Υπουργείου να διαθέτει, είτε μέσα από την επιστημονική του κατάρτιση είτε και μέσα από την επαγγελματική του εμπειρία. Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα ακύρωσης σημαντικών διοικητικών πράξεων της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού από το Συμβούλιο της Επικρατείας λόγω, ακριβώς, της παραπάνω έλλειψης ειδικής διοικητικής γνώσης, για να μην αναφερθούμε σε σημαντικότερες πληγές της πρόσφατης πολιτικής μας ζωής (βλ. π.χ. σκάνδαλο Βατοπεδίου) που κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν οι πολιτικοί προϊστάμενοι είχαν και ιδίαν, έστω και στοιχειώδη, διοικητική – νομική άποψη για τα θέματα που έπρεπε να χειριστούν.
3.Γνώση του αθλητικού χώρου
Γνώση του αθλητικού χώρου δεν σημαίνει το να είναι κανείς φίλαθλος ή να παρακολουθεί την αγωνιστική δραστηριότητα των αθλημάτων. Φυσικά είναι απαραίτητο ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού να γνωρίζει αθλητισμό, αυτό όμως που προέχει είναι η γνώση και εμπειρία στην οργάνωση και λειτουργία του αθλητικού χώρου, των αθλητικών οργανώσεων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, στην μεταξύ τους σχέση αλλά και στην σχέση τους με το κράτος, που πολλές φορές είναι όχι μόνο ανταγωνιστική αλλά τελείως εχθρική (βλ. π.χ. το σήριαλ της περιπέτειάς μας με την FIFA). Η άριστη γνώση των αγωνιστικών παραμέτρων του αθλητισμού δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην απαραίτητη γνώση και εμπειρία για την οργάνωση και λειτουργία του αθλητικού χώρου. Αντίθετα, ένας έμπειρος αθλητικός παράγων, διαθέτει κατά τεκμήριο την γνώση αυτή, έστω και αν ουδέποτε είχε αγωνιστική δράση.
Αν οι παραπάνω σκέψεις είναι ορθές ο ιδανικός Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού θα πρέπει (1) να εκφράζει την πολιτική άποψη του κυβερνώντος κόμματος για τον αθλητισμό, (2) να γνωρίζει, είτε λόγω των σπουδών του είτε λόγω της επαγγελματικής ή αθλητικής εμπειρίας την δομή, οργάνωση και λειτουργία του αθλητικού χώρου, κυρίως όμως (3) να διαθέτει επιστημονική γνώση και εμπειρία περί την δημόσια διοίκηση, την οποία τελικά θα υπηρετήσει.
Παρ’ ότι ως Γενικοί Γραμματείς Αθλητισμού υπηρέτησαν κατά καιρούς αξιολογότατοι άνθρωποι, ο μόνος που κατά τη γνώμη μου συγκέντρωνε και τις τρεις παραπάνω ιδιότητες ήταν ο αείμνηστος Κώστας Παπαναστασίου, δικηγόρος και ενεργό συγχρόνως στέλεχος του αθλητικού κινήματος και του τότε κυβερνώντος κόμματος. Ανάλογες επιλογές υπάρχουν και σήμερα, λίγες βέβαια, όμως απόλυτα διακριτές και γι’ αυτό εύκολα επιλέξιμες.

*Ο κ. Μαλάτος είναι Διδάκτωρ Αθλητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου SAARLAND και Πρόεδρος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της Γ.Γ.Α.

Η ψευδαίσθηση του μεταλλαγμένου ποδοσφαιριστή

Ερευνα που πραγματοποίησε προ τριετίας η εφημερίδα ''το Βήμα'' αποκαλύπτει ότι το 98% των επαγγελματιών αθλητών δεν θα δυσκολεύοταν να πάρουν αναβολικά αν ήταν νόμιμα ή προσβάσιμα! Αγνοώντας τις επιπτώσεις στην υγεία τους,μεταλλαγμένοι αθλητές ντοπάρονται με τις ψευδαισθήσεις τους και η σύγχρονη φαρμακοβιομηχανία βαδίζει χέρι-χέρι με τη βιομηχανία του θεάματος.
Οι θάνατοι δύο ποδοσφαιριστών,του Ισπανού Αντόνιο Πουέρτα και του Αφρικανού Τσάσου Νσόφουα,αλλά και το περιστατικό με την κατάρρευση στο γήπεδο του Ιρλανδού αμυντικού της Λέστερ Κλάιβ Κλαρκ,επανέφεραν με τον πλέον τραγικό τρόπο το ζήτημα των αναβολικών στον ''βασιλιά των σπορ''.
Προσφάτως η Superleague μας ενημέρωσε ότι θα διαθέσει γενναία κονδύλια ώστε το Εθνικό Συμβούλιο Καταπολέμησης Ντόπιγκ να ελέγχει διαρκώς και απρόσκοπτα τους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ελλάδα.Χωρίς να αμφισβητούμε τις καλές προθέσεις των δύο φορέων,οφείλουμε να επισημάνουμε την αβελτηρία τους σε επίπεδο σύγχρονων μεθόδων αντιντόπιγκ-κοντρόλ.Οι έλεγχοι των ούρων και του αίματος θεωρούνται ξεπερασμένοι,καθώς οι κάθε λογής ντοπαριστές δεν επεμβαίνουν πλέον στο ορμονικό σύστημα του ποδοσφαιριστή,αλλά στο DNA του.Στο λαβύρινθο του γονιδιακού ντόπιγκ οι έλεγχοι του ΕΣΚΑΝ μοιάζουν με ασκήσεις χάρτου σε παιδική χαρά και καταντάνε ο φερετζές που νομιμοποιεί κοινωνικά την ποδοσφαιρική μπίζνα.
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.Το ίδιο βιολί παίζουν επιμελώς η FIFA και η UEFA.Η παγκόσμια ποδοσφαιρική βιομηχανία διαχειρίζεται την κρίση της,ρίχνοντας διαρκώς στάχτη στα μάτια των φιλάθλων με τους δήθεν επισταμένους ελέγχους.Πως να ξεφύγουμε εμείς οι δύσμοιροι έλληνες από τον επιβαλλόμενο κανόνα,τη στιγμη που δεν μπορούμε να πείσουμε τους αξιότιμους κυρίους Μπλάτερ και Πλατινί για την αξιοπιστία των διοικητικών ποδοσφαιρικών μας δομών;

Η κρίση αγγίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Σε μια σειρά από μεγάλα προβλήματα καλείται να βρει λύση η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012, που θα γίνουν στο Λονδίνο. Η ρίζα του κακού, δεν είναι άλλη από την σοβαρή κρίση που ταλανίζει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ο προϋπολογισμός που έχει δοθεί στην Επιτροπή, αγγίζει τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά οι υπεύθυνοι συναντούν δυσκολίες στο να κινηθούν εντός των ορίων του.
Το πιο σοβαρό ζήτημα φαίνεται να υπάρχει με την κατασκευή του Ολυμπιακού Χωριού. Οι άνθρωποι της Επιτροπής δεν έχουν καταφέρει να έρθουν σε συμφωνία με την κατασκευάστρια εταιρία Lendlease, ενώ αναγκάστηκαν να μειώσουν τις κατοικίες από 3.500 σε 2.800, κάτι που μεταφράζεται σε λιγότερο χώρο για τους αθλητές - δηλαδή κάθε δωμάτιο θα μοιράζονται πέντε άνθρωποι αντί για τέσσερις.
Το χειρότερο σενάριο είναι το κόστος κατασκευής -ύψους περίπου 1,25 δισεκατομμυρίων ευρώ- να επωμιστούν οι φορολογούμενοι πολίτες. Κι αυτό γιατί ο ιδιωτικός τομέας, από τον οποίο αρχικά επρόκειτο να αντληθεί ολόκληρο το ποσό, εμφανίζεται πολύ διστακτικός να επενδύσει, λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει ήδη υποσχεθεί να δώσει τα 700 εκ. ευρώ, ενώ η Lendlease αναζητεί τα υπόλοιπα 550 εκ. από τις ιδιωτικές τράπεζες, χωρίς επιτυχία ως τώρα. Παρόλα αυτά, οι εργασίες έχουν ήδη ξεκινήσει λόγω των αυστηρών χρονοδιαγραμμάτων.
Η πρώτη αντίδραση των άγγλων μπροστά στο ενδεχόμενο να πληρώσουν από την τσέπη τους τη φιλοξενία των αθλητών, είναι αρνητική - τουλάχιστον αυτό κατέγραψε μια δημοσκόπηση της ιστοσελίδας του "Guardian", όπου το 77.4% όσων ψήφισαν, τάχθηκε κατά.
Ενα μέτρο που πάρθηκε, ήταν η μείωση του μεγέθους του Κέντρου Τύπου, ούτως ώστε να εξοικονομηθεί ένα μέρος από τα 400 εκ. ευρώ που απαιτεί η κατασκευή του, ενώ αρκετά αθλήματα -όπως το βόλεϊ και η ξιφασκία- δεν θα γίνουν σε προσωρινές εγκαταστάσεις εντός του Ολυμπιακού Πάρκου, αλλά σε ήδη υπάρχοντες χώρους.
Την ίδια στιγμή, το μπάτζετ για την ασφάλεια των Αγώνων αναμένεται να παραμείνει στα ύψη, δηλαδή κοντά στο 1 δισ. ευρώ, αν και δεν έχει υπάρξει συμφωνία ως τώρα μεταξύ του Υπουργείου Εσωτερικών και της αστυνομίας του Λονδίνου.

Το τέλος του υπεραθλητισμού

Το γαλλικό βιοϊατρικό και επιδερμικό ινστιτούτο αθλητισμού δημοσιοποίησε μια έρευνα που αλλάζει τα δεδομένα των παγκοσμίων ρεκόρ.Για την ακρίβεια τα καταργεί!
Όπως κατέδειξε η έρευνα των γάλλων επιστημόνων,από το 2060 ο άνθρωπος δεν θα μπορεί πλέον να κερδίζει τον εαυτό του.Σε 52 χρόνια οι αθλητές ολόκληρου του πλανήτη δεν θα έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους ή να καταρρίψουν νέα παγκόσμια ρεκόρ.Αυτό θα συμβεί και στους μαύρους αθλητές,οι οποίοι είναι πιο προικισμένοι από τη φύση σε σύγκριση με τους λευκούς.
Η έρευνα βασίστηκε στη λεπτομερή ανάλυση 3.260 παγκοσμίων ρεκόρ που σημειώθηκαν από το 1896,χρονιά των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Ζαν Φρανσουά Τουσάντ δήλωσε ότι ''πριν από έναν αιώνα ο σωματότυπος των αθλητών,τους επέτρεπε να εκμεταλλευτούν το 75% των φυσικών και ψυχολογικών δυνατοτήτων τους,ενώ σήμερα έφτασαν στο 99%.Αυτό σημαίνει ότι το 2060 ένας αθλητής δεν θα έχει άλλα κίνητρα ή άλλους ψυχολογικούς τοίχους να καταρρίψει,ενώ για τα περισσότερα αγωνίσματα η ανυπαρξία νέων ρεκόρ θ' αρχίσει να καταγράφεται από το 2027''.
Δύο ερωτήματα προκύπτουν: Πόσο θα επηρεάσει τις μεθόδους ντόπινγκ η επικείμενη ένδεια των ρεκόρ και πως θα αντιμετωπίσει το αδιέξοδο που θα δημιουργηθεί σε μισό περίπου αιώνα το παγκόσμιο αθλητικό σύστημα.
Η γαλλική ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι το ντόπινγκ υπήρχε και στην αρχαιότητα,αλλά έχει πεπερασμένη δυνατότητα.Όποια αναβολικά και να ανακαλυφθούν,δεν θα σταθούν ικανά να βελτιώνουν ρεκόρ που -ούτως ή άλλως- επιτεύχθηκαν με τη μέθοδο του ντοπαρίσματος.
Όσο για το αδιέξοδο,ας απασχολήσει τους ανόητους λάτρεις του υπεραθλητισμού που κατέστρεψαν συνειδήσεις και ζωές...